দিশপুৰ হস্পিটেল । আই চি ইউ আৰু ডায়েলাইছিছ ৰুম লগালগি । মই ডায়েলাইছিছৰ বাহিৰত । কাষতে আই চি ইউ ত থকা ৰোগীৰ আত্মীয় ।
তামোলৰে ওঁঠ ৰঙা হৈ থকা মানুহগৰাকীয়ে তৰ্জনী আঙুলীটো কাণৰ তলতে লাহে লাহে টুকুৰিয়াই কাষতে ফোন খুঁচৰি থকা সম্ভবত: পুতেকক কৈছে:
কাম কাজ কৰিব নোৱাৰা বাৰু হওঁক । বিচনাতেই পৰি থাকক কিন্তু বাপেৰ বুলি ক'বলৈকে মানুহটো জীয়াই থাকক দেচোন অন্তত: কেইবছৰমান ।
কি সাংঘাতিক সঁচা কথা !!
একেই কথা মই শুনিছিলোঁ তিনিবছৰ আগতে ।
কাম কৰিব নালাগে । খোৱাব পিন্ধাব নালাগে । কিন্তু বাপেক বুলি এই সত্বাটো থাওঁক । সোনকালে নাযাওঁক।
No comments:
Post a Comment