ঘৰৰ কাম কৰা মানুহজনী হঠাতে ঢুকাল বুলি শুনি তাইৰ মূৰত সৰগ ভাগি পৰিল । যোৱা
পাঁচটা বছৰে তাইৰ ছোৱালীজনীক সেই মানুহজনীয়েই চোৱা-চিতা কৰিছিল, ৰাতিপুৱা শোৱাৰ
পৰা উঠাৰ পৰা সিহঁত অফিচৰ পৰা গৈ পোৱালৈকে ।
সিহঁত মানে তাই আৰু গিৰিহঁত । দুয়োটা জীয়েক ৰাতিপুৱা শুই থাকোঁতেই অফিচলৈ ওলাই আহে আৰু ৰাতি তাই
সেই কামকৰা মানুহজনীৰ কোলাতে কলমতিয়াই থকা সময়ত গৈ ঘৰ পায়গৈ ।
বন্ধৰ দিনতো সিহঁতৰ জীয়েকৰ লগত সময় কটোৱাৰ আহৰি কম । দৌৰ সময়ৰ লগত ।
বাপেকে সেইদিনা অফিচলৈ যাব নোৱাৰিলে । মানুহজনী ঢুকোৱা বুলি খৱৰ পাই শাহুৱেক আহি আছে । পোৱাহি নাই ।
মাকে সেইদিনা অলপ সোনকালে অফিচৰ পৰা ওলোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিলে । ঘৰত উপস্থিত হৈ গিৰিহঁতৰ পৰা গম পালে
জীয়েকে দিনটো কূটা এগজ মুখলৈ নিয়া নাই ।
মৰমেৰে জীয়েকক কোলাত লৈ মাকে তাইক খোৱাবলৈ চেষ্টা কৰিলে । নোৱাৰিলে ।
জীয়েকে ঠেনঠেনাই ক'লে - মায়ে আহি খুৱাই দিলেহে খাম ।
-দিছেতো মায়েই সোণজনী !! খোৱা - বাপেকে ক'লে । মাকে ক'লে - দিছোঁ জান ! খোৱা ।
-এইজনী মায়ে দিলে ন'হব । মোক সিজনী মায়ে খুৱাব । মোক সদায় খুৱাই দিয়া, মোৰ লগত খেলা মা জনীয়ে ।
এইবাৰ জীয়েকে ফেঁকুৰিবলৈ ধৰিলে । জীয়েকৰ কথা শুনি সিপিনে মাকেও ।
বাপেকে মজিয়াতে ভৰিৰ বুঢ়া আঙুলিৰে কিবা এটা আঁকি থাকিল ।
এইবাৰ জীয়েকে মা মা বুলি চিয়ঁৰিবলৈ ধৰিলে । মাকৰ কান্ধতে মূৰ থৈ । মাকলৈ নোচোৱাকে