যোৱা বছৰৰ জানুৱাৰী । ক'ৰবালে ফোন কৰোতে লাগিলগৈ গোলাঘাট জিলাৰ মানুহ এজনৰ তাত । পেছাত খেতিয়ক । বেয়া নাপাব ৰং নাম্বাৰ লাগিল বুলি কৈ ফোনটো কাটিবলৈ ওলালোঁ । ৰ'বচোন "ৰংনম্ব " হ'লেও কথা দুআষাৰ পাতোঁ, ক'ৰ পৰা কৈছে, কি কথা- তেওঁ ক'লে । তেখেতৰ সহজ সৰল অথচ ৰসেৰে ভৰা কথাত ইমানেই কিবা এটা আছিল যে কোনোপধ্যেই ফোনটো থওঁ থওঁ বুলিও থব নোৱাৰা হ'লো । দিল্লীৰ কথা, খেতিৰ কথা, অখিল গগৈৰ কথা...বিশ মিনিট । অচিনাকি মানুহ, অচিনাকি মাত- অথচ তেখেতৰ কথা শুনকচোন - " ভালে কুশলে থাকিব-ঘৰৰ পৰা দূৰত আছে...আমাৰ আশীৰ্বাদ থাকিল...ভালে থাকক সদায় " । এইয়া ৰং নাম্বাৰৰ অচিনাকি মানুহৰ কথা !!
এনেকুৱা সহজ সৰল, অচিনাকি আপোন মানুহ বহুত লাগে । বহুত । সিদিনা ফোনটো গোলমাল হৈ কণ্টেক্টবোৰ নোহোৱা হওঁতে মই দুখ পাইছিলোঁ । তাতে এই নম্বৰটোও আছিল । মাজে মাজে খৱৰ লৈছিলোঁ । এতিয়া তেখেতৰ ফোন নহালৈকে অপেক্ষা কৰাৰ বাহিৰে মোৰ উপায় নাই !
এনেকুৱা সহজ সৰল, অচিনাকি আপোন মানুহ বহুত লাগে । বহুত । সিদিনা ফোনটো গোলমাল হৈ কণ্টেক্টবোৰ নোহোৱা হওঁতে মই দুখ পাইছিলোঁ । তাতে এই নম্বৰটোও আছিল । মাজে মাজে খৱৰ লৈছিলোঁ । এতিয়া তেখেতৰ ফোন নহালৈকে অপেক্ষা কৰাৰ বাহিৰে মোৰ উপায় নাই !
যোৱা শুকুৰবাৰ । ৰাতিলৈ অফিচ নাই বাবে আবেলি দেৰিলৈক বিচনাত এনেয়ে পৰি আছোঁ । এনেতে অচিনাকি নম্বৰৰ পৰা ফোন আহিল । মই হেল্ল' বুলি কোৱাৰ আগতেই সিফালৰ পৰা অহা শব্দই কাণেৰে গৈ বুকু পালেগৈ । "বোপাইটো" ।
বোপাইটো !!! মায়ে এতিয়াও কেতিয়াবা বোপাইটো বুলি কয় । দহ ছেকেণ্ডমান গ'ল কিন্তু মই সিফালৰ মহিলাই বিচৰা "বোপাইটো"যে নহয় সেইটো কব নোৱাৰা হ'লো । কোন সতেনো কওঁ !!! "বোপাইটো" ৰ সুৰ আৰু আকুলতা কেনেকুৱা আছিল মই সঠিক বুজাব নোৱাৰিম, ভাবি লওঁক স্কুলৰ পৰা গৰমত ঘামি অহা ল'ৰাটোক মাকে বিচনিৰে বিচি ভাত খুৱাইছে আৰু কৈছে এই শব্দটো বা জ্বৰ হৈ বিচনাত পৰি থকা সৰু পুতেকক মাকে বিচনাতে নি নেমুভাত দুটামান খুৱাইছে আৰু আনটো হাতেৰে মূৰটো পিটিকি পিটিকি কৈছে - বোপাইটো !! সুৰ আৰু টান সিমানেই । কেনেকে কওঁ ৰং নাম্বাৰ বুলি ?! দহ ছেকেণ্ডমান গ'ল, আকৌ ক'লে -বোপাইটো হয়নে?? - নহয় কওঁকচোন। কোনোমতে ক'লো । - অ' বেয়া নাপাবা । ল'ৰাৰ সিটো ফোন অফ । আৰু এটা নম্বৰ লিখি দি গৈছিল,টিপোতে ভুল হ'ল "হপায়" ।
মই আকৌ ক'লো - কওকচোন বাৰু মইও বোপাইটোৱেই । মহিলাই হাঁহিলে-…নাই । ডাঙৰ ল'ৰাটো আহিছিল । বাপেকৰ লগত কিবা কথাত ঠেঁহ লাগি ভাত নোখোৱাকৈয়ে গ'লগে । বাৰু থৈছোঁ দিয়া । এখেতে অচিনাকি মানুহক এনেকে কোৱা শুনা পালে মোৰ ফালে হ'ল আৰু ।
তেখেতে ফোন কাটি দিলে ।
তেনেই সাধাৰণ কথা । কিন্তু অসাধাৰণ হ'ল মোৰ কাণেৰে সোমোৱা সেই "বোপাইটো" যাৰকাৰনে অতি অদৰকাৰি যেন হ'লেও এইকেইটা কথা লিখিলোঁ ।
বোপাইটো !!! মায়ে এতিয়াও কেতিয়াবা বোপাইটো বুলি কয় । দহ ছেকেণ্ডমান গ'ল কিন্তু মই সিফালৰ মহিলাই বিচৰা "বোপাইটো"যে নহয় সেইটো কব নোৱাৰা হ'লো । কোন সতেনো কওঁ !!! "বোপাইটো" ৰ সুৰ আৰু আকুলতা কেনেকুৱা আছিল মই সঠিক বুজাব নোৱাৰিম, ভাবি লওঁক স্কুলৰ পৰা গৰমত ঘামি অহা ল'ৰাটোক মাকে বিচনিৰে বিচি ভাত খুৱাইছে আৰু কৈছে এই শব্দটো বা জ্বৰ হৈ বিচনাত পৰি থকা সৰু পুতেকক মাকে বিচনাতে নি নেমুভাত দুটামান খুৱাইছে আৰু আনটো হাতেৰে মূৰটো পিটিকি পিটিকি কৈছে - বোপাইটো !! সুৰ আৰু টান সিমানেই । কেনেকে কওঁ ৰং নাম্বাৰ বুলি ?! দহ ছেকেণ্ডমান গ'ল, আকৌ ক'লে -বোপাইটো হয়নে?? - নহয় কওঁকচোন। কোনোমতে ক'লো । - অ' বেয়া নাপাবা । ল'ৰাৰ সিটো ফোন অফ । আৰু এটা নম্বৰ লিখি দি গৈছিল,টিপোতে ভুল হ'ল "হপায়" ।
মই আকৌ ক'লো - কওকচোন বাৰু মইও বোপাইটোৱেই । মহিলাই হাঁহিলে-…নাই । ডাঙৰ ল'ৰাটো আহিছিল । বাপেকৰ লগত কিবা কথাত ঠেঁহ লাগি ভাত নোখোৱাকৈয়ে গ'লগে । বাৰু থৈছোঁ দিয়া । এখেতে অচিনাকি মানুহক এনেকে কোৱা শুনা পালে মোৰ ফালে হ'ল আৰু ।
তেখেতে ফোন কাটি দিলে ।
তেনেই সাধাৰণ কথা । কিন্তু অসাধাৰণ হ'ল মোৰ কাণেৰে সোমোৱা সেই "বোপাইটো" যাৰকাৰনে অতি অদৰকাৰি যেন হ'লেও এইকেইটা কথা লিখিলোঁ ।
সেই "বোপাইটো" ত এনেকুৱা কিবা এটা আছিল যে অতি কাঠচিতীয়া মানুহকো গলাব !!
মাকবোৰৰ এই "বোপাইটো" মগজু ঠাণ্ডা কৰাৰ মহৌষধ । মাকবোৰে জানিব ।
মাকবোৰৰ এই "বোপাইটো" মগজু ঠাণ্ডা কৰাৰ মহৌষধ । মাকবোৰে জানিব ।
No comments:
Post a Comment