অভিযোগ, অভিমান, সুখ

ছয়হাজাৰ টকাৰ টিকট কিনি বহিবলৈ পালোঁ দুজনৰ মাজত । সোঁফালে এজন ভীমৰ বংশধৰ আৰু বাওঁফালে মালা জপি থকা মহিলা । ছুৱাইন ফ্লুৰ জয়ময় ময়ময়ৰ দিনতে মহিলাই মোৰ মুখলৈ চাই মুখতে এটা গপচ হাঁচি মাৰিছে । জোৰকৈ লগা স্বত্তেও মই টয়লেটলৈ যোৱা নাই কাৰণ এই ভীমৰ ভায়েকক টোপনিৰ পৰা জগাই তেওঁৰ কলগছ হেন ভৰি ৰাষ্টাৰ পৰা আঁতৰাই পাৰ হৈ যাবলৈ এলাহ । তথাপি একো আক্ষেপ নাই । তেনেকৈয়ে আহি গুৱাহাটী পালোঁ মনে মনে । কমপ্লেইণ্ট নকৰাকে ।

কিন্তু গুৱাহাটীত নামি খানাপাৰাৰ পৰা নগাঁৱলৈ যাবলৈ এশ বিশ টকা ভাড়াত মোক খিড়িকীৰ কাষৰ ছিট লাগিবই লাগিব । আহক দাদা ছিট আছে । চাইদৰ ছিট?? উঠকচোন দাদা দিম বুলিছো নহয়। তাৰ পিছত যেতিয়া হেন্দিমেনে খিড়িকীৰ আইনাত মূৰ থৈ ফোনত প্ৰেমালাপ (বোধহয়) কৰি থকা জাগীৰোডলৈ যাব লগা ডেকাক পিছলৈ পঠিয়াই মোক খিড়িকীৰ কাষৰ ছিটটো দিলে, আস! কি এক প্ৰাপ্তিৰ আনন্দ!! সফল!! খুচ!! উৰাজাহাজত কিন্তু আহিছিলোঁ মেকুৰিৰ দৰে!

ভোকত ৰব নোৱাৰি ডেৰশ টকাৰে উৰাজাহাজত খালোঁ চেণ্ডউইচ এটা । পেটত পৰিলগৈ নে ডিঙিতে ৰ'ল ধৰিব নোৱাৰিলোঁ । ন' কমপ্লেইণ্ট । কিন্তু নামি গুৱাহাটীত দহটকাৰে বৰ্মন দাৰ দোকানত খোৱা পৰঠাখনক লৈ কিমান অভিযোগ । কি হে বৰ্মন দা, সাতৰ পৰা দহ কৰিলে কিন্তু চবজী ইমান পনীয়া?? ইমান দিনৰ মূৰত খাবলৈ আহিছো । তাৰপিছত বৰ্মন দাই নিজেই
চবজীৰ সৰু চচপেনটো হাতত লৈ চিলভাৰৰ হেঁতাখনেৰে আলুৰ টুকুৰা, মটৰমাহ জোলৰ পৰা বাছি বাছি মোৰ বাতিত দিছে- খা দেছোন বাচা , আটাহ নাপাৰিবি । বস্তুৰ যি দাম । এথেন কোক যাবি?? ঘৰক নে?? আৰু কথা শুনি শুনি মই সেই জোলকে ভোকত তৃপ্তিৰে খাইছোঁ । এই অভিযোগত আৰু তাৰ বিনিময়ত পোৱা এই ট্ৰিটমেন্টখিনিত এক বুজাব নোৱাৰা আনন্দ আছে । আনন্দ মানে আচলতে শান্তি ।

নামজ্বলা, উচ্চ পদত থকা মানুহ এজনে কোনো কাৰণ নোহোৱাকে ভাৰ্চুৱেলতেই হওঁক বা ৰিয়েলিটিতে হওঁক মোক নামাতা হ'ল । দেখিলেও মুখ ঘুৰাই দিয়ে । তথাপি আক্ষেপ নাই । পদৱীটো নথকাহলে আপুনি মোৰ দৰেই এজন সাধাৰণ মানুহ । গতিকে হু কেয়াৰচ । গতিকে সোধাও নাই। কিন্তু মোৰ চিন্তা হৈছে আজি তিনিদিন ধৰি মোক বিমলে মাত দিয়া নাই । বিমল চাহদোকানী । সদায় দেখিলেই নমস্তে দিয়া বিমলে মোক দেখিও মাতা নাই যোৱা তিনিদিন । কিয়?? আজি মোৰ অফিচ নাই গতিকে সন্ধিয়া তাৰ তাত বহি সুধিমগৈ কি হ'ল । কিয় নামাতিব সি মোক।

আচলতে আমাৰ এই অভিযোগ, অভিমান, সুখ এইবোৰৰ উৎস এই সাধাৰণ মানুহবোৰ, এই সাধাৰণ বস্তুবোৰতহে বেছিকৈ আছে নেকি?? নিজেও অতি সাধাৰণ বাবেই এইবোৰৰ প্ৰতিয়েই তৎক্ষনাত অভিযোগ, তৎক্ষনাত অভিমান আৰু এক তাৎক্ষনিক সুখ যিটো ডাঙৰ বস্তু বা মানুহৰ পৰা কোনোদিন নাপাম !!! কোনোদিনেই !!!!