ভাল মানুহ

বাছত উঠাৰ চখ মোৰ সৰুৰে পৰাই । এতিয়া গুৱাহাটীৰ পৰা ঘৰলৈ যাওঁতে উঠাৰ বাহিৰে বেলেগকৈ বাছত উঠাৰ সুবিধা নোপোৱা হ'লো । সেয়েহে শহুৰৰ ঘৰলৈ গ'লে গাড়ী এৰি বাছত যাবলৈ পালেই ভাল পাওঁ । চখ দুটা-খিড়িকীৰ কাষত বহি গছ, মানুহ, গৰু, ছাগলী, ঘৰ, এইবোৰ চাই যোৱা আৰু বাছখন বাটত ৰখালে চিংৰা-ৰসগোল্লাৰে চাহ একাপ খোৱা, পেট যিমানেই ফুল হৈ নাথাকক কিয় ।
সিদিনাও উইথ পৰিবাৰ বাছেৰে শহুৰৰ ঘৰলৈ ৰাওনা হ'লো । বাছখন তেজপুৰত কিছুসময় ৰখোৱাত আমি ভাল চাহ- চিংৰা-ৰসগোল্লাৰ সন্ধান কৰিবলৈ ধৰিলোঁ আশে পাশে আৰু এখন হোটেলত দুয়োবিধক একেলগে সমিলমিলে আলমাৰিত দেখি সোমাই গ'লো । অসমৰ গৰম চিংৰাৰ লগত ৰসগোল্লাৰ কম্বটো কেনেকুৱা খোৱাজনেহ জানে । চিংৰা-ৰসগোল্লাৰ লগত কিছু অতি সুখৰ মূহুৰ্ত পাৰ কৰি গুৱামুৰি মুখত লৈ বাহিৰলৈ ওলাই আহি দেখিলো…কি দেখিলোঁ??? বাছ নাই । নাই মানে ছাঁটোও নাই । বাছ গ'ল । চিংৰা-ৰসগোল্লাৰ লগত আমাক এৰি আমাৰ বেগ পত্ৰ লৈ বাছ গ'লগৈ । আমি উমঘামেই নাপালোঁ !!!
ফাকুৱাৰ দিন । ৰাতিৰ সময় । মানুহ সেৰেঙা । কি কৰোঁ? বেগ কেইটা পাম বাৰু পিছে টেক্সী এখন পাওঁ ক'ত এই ৰাতি!!! এনেতে কাষতে ৰৈ থকা পুলিচ দুজনক বাছখনৰ বিষয়ে সুধিলোঁ ।আশা নাছিল । কিন্তু তাৰে এজনে অতি আগ্ৰহেৰে আমাক অভয় দিলে । তেওঁ সেই বাছখনৰ প্ৰাক্তন ড্ৰাইভাৰৰ ফোন নম্বৰ উলিয়াই তেওঁলৈ ফোন কৰি তেওঁৰ পৰা বৰ্তমানৰ ড্ৰাইভাৰৰ নম্বৰ লৈ তেওঁলৈ ফোন কৰি বাছখন পৰৱৰ্তী ষ্টপত ৰখাবলৈ নিৰ্দেশ দিলে । অকল সিমানেই নহয় আমাক পৰৱৰ্তী ষ্টপ মিছন চাৰিআলিলৈ যোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিলে । তেখেতে আমাক দঢ়াই দঢ়াই ক'লে কোনো চিন্তা নকৰিবলৈ আৰু বাটত কিবা প্ৰয়োজন হ'লেই তেখেতক জনাব পৰাকে তেখেতৰ ফোন নম্বৰটোও দিলে । তেখেতৰ কৃপাতে আমি বাছখন ঠিকে ঠাকে পালোগৈ ।
পুলিচৰ বদনাম মই ইয়াতে গাইছোঁ আগতে । তেতিয়াও কৈছিলোঁ সকলো একে নহয় । আজি সেই কথাটোকে প্ৰমান কৰিবলৈ আৰু ভাল মানুহৰ অভাৱ যে এতিয়াও হোৱা নাই সেইটোকে প্ৰতিপন্ন কৰিবলৈ, সৰু ঘটনা হলেও তেজপুৰৰ দিলীপ বৰা নামৰ পুলিচজনৰ কথাখিনি এনেদৰে জনোৱাতো কৰ্তব্য বুলিয়েই ভাবিলোঁ । হতাশ ন'হব-ভাল মানুহ আছে ।