Pages

Wednesday 16 March 2016

যি মন যায়

যা-তা, যি মন যায়
১) হোটেলত পৰঠা খোৱাতো আমাৰ চখ । যেতিয়াই সুবিধা পাওঁ । আগতে কেতিয়াও নোসোমোৱা হোটেল । পৰঠাৰ অৰ্ডাৰ দিলোঁ । আহিল । চব্জীৰ ৰং অতি মনোমোহা । দুচামুচ খাই চালোঁ - ৰূপৰ লগতে গুণো একাকাৰ । গতিকে আধাবাতি পিয়েই খালোঁ । প্ৰথম টুকুৰা পৰঠাৰ লগত অৱশিষ্টখিনি একে শোহাই খালোঁ । পিছত দিয়াখিনি লাহে লাহে খাম । বয় এটাক চব্জীৰ ফৰমাইচ দিবলৈ ঘুৰি চাওঁতেই পিছফালৰ দেৱালখনলৈ চকু গ'ল । কাট্ৰিনা কাইফৰ তলত ফুলাম ঘড়ী, ঘড়ীৰ তলত ৰঙা আখৰেৰে - "এখন পৰঠাত ডাবল চব্জী দিয়া নহ'ব ।"
কাষেৰে পাৰ হৈ যোৱা ল'ৰাটোক খালি বাতিটো দেখুৱাই অতি কৰুণ দৃষ্টি এটা দিলোঁ -- …দয়াময়…তুমিয়েই কৃপাৰ সাগৰ অনাথৰ নাথ…। ল'ৰাই দৃষ্টি বুজিলে । বাতিটো লৈ গৈ আধাবাতি চব্জী আনি দিলে - "আৰু নহ'ব কিন্তু" ।
অতি অসহায় ভাৱে ধন্যবাদ দি বাকী পৰঠাখন টুকুৰা কৰি টুকুৰাই প্ৰতি এচামুচকৈ শেষ কৰিলোঁ ।
২) দিল্লীত থাকোতে এদিন মাইক অট'ত উঠাই ফুৰাবলৈ ওলালোঁ । দিল্লীত অট'ৰ চফৰৰ মজা আছে । অট'ত দিল্লীৰ ৰাষ্টা-ঘাট চাবলৈ ভাল গাড়ীতকৈ । মোৰ চিনাকী অট'ৱালা । নাম আলোক (আ-ল'ক) । অট'ত উঠি মায়ে সুধিলে - যাম ক'লৈ ??
উত্তৰ গানেৰে দিলোঁ-
তোৰে মোৰে আলোকৰে যাত্ৰা…।

No comments:

Post a Comment