ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া ছাৰে লিখিছে - সন্দিকৈ কলেজৰ অধ্যক্ষ গগন বৰুৱাই তেখেতলৈ ফোন কৰিলে । আগদিনা তেখেতে ছাৰক সপোনত দেখিছিল গতিকে মাতটো শুনিবলৈ ফোন কৰিলে !
সৰু কথা, কিন্তু মৰম-চেনেহ, শুভ চিন্তা, কাৰোবালৈ থকা টান আদিৰ বাবে ডাঙৰ ।
মোৰো হয় । বছৰ ধৰি কোনো যোগাযোগ নথকা দূৰ সম্বন্ধীয়া মানুহ এজনক সিদিনা হঠাতে ফোন কৰিলোঁ তেখেতক দোকমোকালিত সপোনত দেখি ! কিবা এটা শংকা লাগি !! পিছে তেখেত কুশলে থকাৰ বাৰ্তা পাই মনটো ভাল লাগিল । তেখেতৰ অভিমানো ভাগিল ফোন নকৰাৰ !
এসময়ৰ মোৰ জেষ্ঠ সহকৰ্মী নৃপেন দত্ত দা সিদিনা ওলালহি । মোক বোলে আগদিনা সপোনত দেখিছিল । সপোনৰ যহতেই মোৰ প্ৰিয় ব্যক্তিত্বৰ মানুহ নৃপেন দাক লগ পালোঁ আঠ বছৰমানৰ মূৰত ! তাৰ পিছত দুঘণ্টা জীৱনৰ কথা !
জেঠায়ে মোলৈ দুই-তিনিমাহত এবাৰ ফোন কৰে । মোৰ নিজা জেঠাই নহয় । কাকতত নিয়মীয়াকৈ মোৰ লেখা পঢ়ি মোলৈ ফোন কৰি অতি কম সময়তেই মোক আপোন কৰি লোৱা যোৰহটীয়া মৰমীয়াল জেঠাই । জেঠায়ে এদিন ঢলপুৱাতেই ফোন কৰিলে । বিচনা এৰাই নাই । দেৱাংগ - অকণমান আগতে তোমাক সপোনত দেখিলোঁ ! মোৰ ল'ৰাৰ লগত একেলগে আহি মোৰ ভৰি চুইছা বোলে । কিমান যে আনন্দ পালোঁ জানানে !সাৰ পায়েই চকুপানী মচি তোমাৰ মাতটো শুনিবলৈ ফোন কৰিলোঁ । ভালে থাকিবা বাবাটো !
মানুহৰ বুকুত কিমান কোমলতা থাকিলে আৰু কিমান মৰম দিব পৰাকৈ অন্তৰেৰে ধনী হ'লে এনেদৰে অচিনাকি ল'ৰা এজনক টোপনীৰ পৰা জগাই এইদৰে কৈ ল'ৰাজনক প্ৰাপ্তিৰ উপলব্ধি দিয়াব পাৰে ??
No comments:
Post a Comment