ক'ত মৰিমগৈ মই

ক'ত মৰিমগৈ মই ?? হুৱেৰ ??

বস্তু লৈ হোৱাত পাঁচটকাৰ খুচুৰা মোক দোকানীয়ে মোৰ কাষতে থকা সিজন গ্ৰাহকৰ পৰা ল'বলৈ দিলে । সিজনে টকা পাঁচটা দিবলৈ লৈ মুখলৈ ভেবা লাগিল । তাৰ পিছৰ হুবহু কথোপকথন।
: ভাই ! কথা এটা খুধো বেয়া নাপাব ।
: সোধক ।
: আপনি বাৰু চাপকেল দেখাব যায় নিকি ?
: কি চাপকেল ?? ক'ত ?
: চাপকেল মানে এই যে হাপকেল ! হাপকেল…হাপৰ খেল ? আমাৰ ###### ত ?
: হাপকেল?? সাপখেল ? কি ??
:হয় । সাপকেল , চাপকেল ।
দোকানীৰ মূৰৰ পাছফালে উলমি থকা সৰু আইনাখনত মুখ খন চালোঁ । থিকেইতো আছোঁ, ডাড়ি খুৰোৱা, চকুত চানগ্লাচ ।
: কিয় সুধিলে ?? কোনে সাপ খেল দেখুৱাই ?? জেললৈ পঠিয়াই মাৰেনে মোক ?
: না আপনাৰ নিচনা একেই ল'ৰাই আমাৰ তাত দুবাৰ নে তিনিবাৰ চাপকেল দেখাব গৈছিল । যোৱা দু তিন বছৰ যোৱা নাই ! আজি আপনাক দেকি লাগিল চাপকেল এৰি এতিয়া বেলেগ কিবা …!
: দিয়ক মোৰ পাঁচটকা দিয়ক । মূৰটো নোচোবাব মোৰ । চাপকেলৰ মানুহহে পালেগৈ মোক ??? মুখত সেই পেঁপাটো লৈ থকাটো নে হাঁ ???

আহিয়েই লিখিছোঁ । প্ৰভূ ! ইমানেই বাকী আছিলগৈ ।