এই মানুহবোৰ ! নিলিখি নোৱাৰোঁ ।

এই মানুহবোৰ ! নিলিখি নোৱাৰোঁ ।

ইণ্টাৰনেটৰ সংযোগ দিবলৈ ল'ৰা দুজন আহিছিল । এজনে কামৰ মাজে মাজে মোৰ গীটাৰখনলৈ চাইছিল । গীটাৰত লিখি থোৱা কথা দুটা পঢ়িছিল । একেথৰে চাইছিল । মই চাই আছিলোঁ তেওঁক ।
: গীটাৰখন নতুন ?
:অ' ।
: আপুনি গান গায় নে বজায় ?
: প্ৰথমটো চেষ্টা, দ্বিতীয়টো আৰম্ভ কৰিছোঁ ।

এসময়ত কাৰেণ্ট গ'ল আৰু কাম আধাতে সামৰি তেওঁ খন্তেক বহিল । লোভ সামৰিব নোৱাৰি তেওঁ মোক ক'লে - গীটাৰখন অকণমান চুই চাওঁ দেই !

তাৰ পিছত ??

তাৰ পিছত ঘামি থকা কপালেৰেই দহ মিনিট তেওঁ অতি মিঠাকৈ গীটাৰখন বজালে একাত্ম হৈ । মই আচৰিত হোৱা নাছিলোঁ । তেওঁৰ দৃষ্টিত আগতেই উমান পাইছিলোঁ সংগীতৰ ওচৰে পাজৰে থকা মানুহেই হ'ব ।

: ভাল বজাইছে আপুনি । বজাই ন' ?
: নাই এনেই অকণমান টুং টুং ঘৰতে । গীটাৰত বৰ ৰাপ । পিছে জীৱন, চাকৰি, এই কাম… । কিন্তু ভাল পাওঁ ।

তাৰ পিছত ??

তাৰ পিছত ইণ্টাৰনেটৰ সংযোগ দিবলৈ অহা অচিনাকী ল'ৰাজনে মোক গান গোৱালে, শুনিলে, বজালে । আধাঘণ্টামান এনেকুৱা লাগিল তেওঁ মোৰ ঘৰলৈ ইণ্টাৰনেটৰ সংযোগ দিবলৈ অহা নাই, সংগীতৰ আদ্দা দিবলৈহে আহিছে !!

ইণ্টাৰনেটৰ সংযোগৰ কাম শেষ কৰি তেওঁ গুছি।গ'ল । গীটাৰখনত তেওঁৰ সুৰ এটা ৰৈ গ'ল !

চাওঁকচোন মানুহবোৰ, মানুহৰ জীৱনবোৰ !!